Η
τρόικα επανήλθε στη χώρα μας για το συνηθισμένο, πλέον, έλεγχο στην εφαρμογή
των μέτρων του μνημονίου. Διάφοροι πολιτικοί σχολιαστές μας είχαν προειδοποιήσει ότι οι τροϊκανοί είχαν
φροντίσει να στείλουν τα σχετικά τους μηνύματα, πριν την άφιξή τους, ότι δεν
πρόκειται να υπάρξει «καμία έκπτωση» από την πλευρά των δανειστών για τη χώρα
μας. Ότι θα επιμείνουν στην υλοποίηση του μνημονίου και ότι εφόσον
παρατηρούνται αποκλίσεις από την εφαρμογή του συμφωνημένου προγράμματος θα πρέπει
να υπάρξουν αυτόματα συμπληρωματικά μέτρα.
Πιο
συγκεκριμένα, δημοσιογραφικές πληροφορίες μας αποκάλυπταν ότι η τρόικα θα
απαιτούσε νέες περικοπές στις παροχές του ΕΟΠΥΥ, νέες μειώσεις σε επιδόματα
(τέκνων, ανεργίας, ΕΚΑΣ κλπ), μεγαλύτερες μειώσεις στο εφάπαξ, κατάργηση του
μειωμένου συντελεστή ΦΠΑ σε νησιωτικές περιοχές μέχρι 3000 κατοίκους, επέκταση
ακόμη και μονιμοποίηση της Ειδικής Εισφοράς Αλληλεγγύης, νέες φορολογικές
επιβαρύνσεις, επέκταση του τέλους επιτηδεύματος σε επαγγελματίες, αυξήσεις στα τιμολόγια
των ΔΕΚΟ και στις τιμές των εισιτηρίων, απελευθέρωση των απολύσεων,
συγκεκριμένο πρόγραμμα για τις απολύσεις στο δημόσιο, επέκταση των απολύσεων
στις τράπεζες μετά την ανακεφαλαιοποίηση, καθιέρωση του θεσμού των mini jobs (δουλειές του ποδαριού κατά το κοινώς λεγόμενο,
πρόγραμμα γερμανικής έμπνευσης και εφαρμογής - αυτή τη στιγμή στη Γερμανία πάνω
από 7εκατ. εργαζόμενοι απασχολούνται με αυτόν τον τρόπο και δεν υπολογίζονται
στους ανέργους). Γεγονός που σημαίνει ότι θα καθιερωθούν μισθοί των 350 ευρώ -
χωρίς καμία ασφάλιση - και ότι καταργείται στην πράξη ακόμη και αυτός ο
γλίσχρος κατώτατος μισθός των 586 ευρώ, αφού πλέον ο μισθός θα διαμορφώνεται με
ελεύθερη διαπραγμάτευση του εργαζόμενου με τον εργοδότη σε ατομικό επίπεδο.
Όλα
τα παραπάνω για να εγκριθεί η επόμενη δόση των 8.1δισ ευρώ, έστω και τμηματικά,
ανάλογα με την εφαρμογή των παραπάνω μέτρων.
Την
ίδια στιγμή, λεγόταν, ότι με την προσεχή επίσκεψη του υπουργού οικονομικών της
Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε στη χώρα μας, πως θα άνοιγε ο δρόμος για ένα νέο
δάνειο της τάξης των 14δισ ευρώ και ότι θα υπάρξει πρόταση για επιμήκυνση του
ελληνικού χρέους, ώστε «να μην το
πληρώσει αυτή αλλά η επόμενη γενιά», γεγονός που σημαίνει ότι η χώρα μας
θα είναι εσαεί χρεωμένη και εξαρτώμενη από τους δανειστές της. Μιλάμε για την
ύπαρξη ενός χρέους, που από τους οικονομικούς σχολιαστές χαρακτηρίστηκε ως
«χρέος στο διηνεκές»!!!
Αυτή
η πρόταση του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, μας πληροφορούσαν επίσης, ότι είναι μια
επεξεργασμένη πρόταση της γερμανικής κυβέρνησης, η οποία, μάλιστα, έχει
συζητηθεί και στα ανώτερα ηγετικά κλιμάκια της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το τι θα
γίνει με το νέο (υποτιθέμενο) δάνειο και την επιμήκυνση του χρέους απομένει να
το δούμε κατά την επίσκεψη του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε στη χώρα μας.
Εκείνο
που γνωρίζουμε αυτή τη στιγμή είναι ότι κατά τη συζήτηση στο Eurogroup της 8/7/2013 δεν εγκρίθηκαν
τα 8.1δισ αλλά 6.8δισ, ότι εγκρίθηκαν με τέτοιο τρόπο ώστε να ασκείται πλήρης
έλεγχος σε κάθε κίνηση της ελληνικής κυβέρνησης, ότι ασκήθηκε σκληρή κριτική
στη χώρα μας για τις καθυστερήσεις στην εφαρμογή του μνημονίου, ότι ειπώθηκε
ρητά ότι δεν πρόκειται να υπάρξει καμία ανοχή σε οποιαδήποτε παρέκκλιση από τα
συμφωνηθέντα.
Τελικά
αποδεικνύεται ότι αυτά που συμφωνήθηκαν δεν απέχουν πολύ απ’ όσα μας
πληροφορούσαν οι διάφοροι πολιτικοί σχολιαστές και οικονομικοί συντάκτες, παρά
το γεγονός ότι τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ κάνουν λόγο για «ανάσες» που
παραχωρήθηκαν. Οι στόχοι είναι αμετάθετοι και οι πιέσεις αφόρητες. Το
πολυνομοσχέδιο που κατατέθηκε (που απ’ ότι φαίνεται ήταν έτοιμο εκ των προτέρων)
είναι η απόδειξη για τα παραπάνω.
***
Στο
μεταξύ οι πάντες αναγνωρίζουν ότι η οικονομική κατάσταση της χώρας μας δεν
είναι καθόλου καλή, οι οικονομικοί σχολιαστές θεωρούν ότι φετινός
προϋπολογισμός δεν πρόκειται να πραγματοποιηθεί, θα υπάρξει σημαντική
καθυστέρηση στα έσοδα, δεν θα υπάρξουν πλεονάσματα, όπως υποσχόταν ο Υπουργός
Οικονομικών Γιώργος Στουρνάρας και οι διεθνείς οίκοι προβλέπουν ύφεση πάνω από
5%. Ήρθε και το ΙΟΒΕ και επιβεβαίωσε με τις δικές του προβλέψεις τις
αντίστοιχες προβλέψεις των διεθνών οίκων. Η ανεργία θα αυξηθεί παραπέρα. Την
ίδια στιγμή όσοι ευελπιστούσαν ότι μετά τις γερμανικές εκλογές θα υπάρξει
κάποια χαλάρωση μάλλον πρέπει να αλλάξουν γνώμη. Η γερμανική πολιτική θα γίνει
ακόμη πιο σκληρή και απαιτητική ως προς την εφαρμογή του μνημονίου.
Ακόμη
και κορυφαίοι εκπρόσωποι της αστικής τάξης της χώρας μας ανησυχούν με την
κατάσταση που έχει διαμορφωθεί ώστε είναι αναγκασμένοι να γράφουν: «Το σκηνικό βέβαια είχε λίγο - πολύ
προδιαγραφεί εδώ και μέρες, με την εμφανή πίεση της τρόικας που απαιτούσε εδώ
και τώρα συγκεκριμένα μέτρα, για να δώσει την έγκριση της. Το μόνο που
ενδιέφερε τους εντεταλμένους υπαλλήλους των δανειστών, αλλά φαίνεται και τους
πολιτικούς προϊστάμενους τους, ήταν και είναι να βγουν συνεπείς με τα νούμερα,
με τους στόχους που έχουν θέσει. Μπορεί η οικονομία να βουλιάζει στην ύφεση,
μπορεί η ανεργία να έχει εκτοξευθεί σε απίστευτα ύψη, μπορεί οι πολιτικές
αντοχές της κυβέρνησης να είναι στο όριο, αλλά οι κομισάριοι της τρόικας και οι
προϊστάμενοι τους, δεν καταλαβαίνουν τίποτε...» (Το Βήμα, 9/7/2013).
Η
ελληνική οικονομία διανύει τον έκτο χρόνο της ύφεσης. Από την υπογραφή του
πρώτου μνημονίου όλοι οι στόχοι που μπήκαν δεν επιτεύχθηκαν, το χρέος παρά το
κούρεμα αυξήθηκε, πλεονάσματα δεν εμφανίζονται παρά την εφαρμοζόμενη σκληρή
δημοσιονομική πολιτική, η λιτότητα έγινε μόνιμη κατάσταση, οι αποκλίσεις από
τις προβλέψεις και τα προγραμματισμένα μέτρα έγιναν επίσης μόνιμη κατάσταση και
εκεί που όλα γίνονταν για να καταστεί το χρέος βιώσιμο αυτό που προκύπτει είναι
ότι η χώρα μας θα είναι χρεωμένη «στο διηνεκές».
Το
γεγονός αυτό οδηγεί οικονομικούς σχολιαστές να μιλάνε πλέον για «πτώχευση
διαρκείας» ή για «ελεγχόμενη χρεοκοπία διαρκείας». Η «Νέα Σπορά» πολύ έγκαιρα
είχε εκτιμήσει και είχε εκφράσει την άποψη ότι η χώρα μας θα διανύσει «μακρά περίοδο
οικονομικής στασιμότητας». Επομένως η γενικόλογη εκτίμηση ότι «κάποια στιγμή θα
έρθει η ανάκαμψη αλλά θα είναι αναιμική και θα αποτελεί τη βάση για μια νέα πιο
βαθειά κρίση», επί της ουσίας δεν λέει τίποτα, από οικονομική και πολιτική
άποψη, γιατί αποφεύγει την ανάγκη άμεσης πολιτικής παρέμβασης για την κατάσταση
που ήδη «τρέχει». Για να μην πούμε ότι αυτή η τοποθέτηση αποτελεί και χρήσιμο
άλλοθι για την κυβέρνηση.
Είναι
φανερό ότι η χώρα μας ήδη έχει εισέλθει στον σκληρό πυρήνα εφαρμογής του
μνημονίου. Το γεγονός αυτό είναι σημαντική παράμετρος που ήδη έδειξε το πώς
μπορεί να επηρεάσει τις πολιτικές εξελίξεις. Η κατάρρευση της τρικομματικής
κυβέρνησης είναι μια απόδειξη. Μπορεί, λοιπόν, να αποφέρει νέα όξυνση στην
υπάρχουσα μακράς διάρκειας πολιτική κρίση με αποτέλεσμα να επιδράσει άμεσα στη
σταθερότητα της νέας δικομματικής κυβέρνησης. Μια τέτοια εξέλιξη επιδρά,
παράλληλα και στη στάση των κομμάτων, στην προετοιμασία τους για τις όποιες
ενδεχόμενες πολιτικές εξελίξεις.
Η
χώρα μας τελεί υπό το κράτος ενός διαρκούς εκβιασμού της επόμενης δόσης, υπό το
κράτος συνεχών αναδιαρθρώσεων που καταστρέφουν την κύρια παραγωγική δύναμη της
χώρας, την εργατική τάξη, της ανάγκης αναδιάρθρωσης του χρέους, που ενισχύει
την εξάρτησή της αλλά και δεν της επιτρέπει να ξεφύγει από το φαύλο κύκλο της
οικονομικής κρίσης. Η Ελλάδα βρίσκεται υπό καθεστώς «αγκιστρωμένου ψαριού»,
παρά τους αντίθετους και πομπώδεις ισχυρισμούς της κυβέρνησης.
***
Το φαινομενικά
πολιτικό παράδοξο είναι ότι ενώ όλο και περισσότεροι σχολιαστές αναγνωρίζουν
την αδιέξοδη πορεία που ακολουθεί η χώρα μας, ενώ όλο και περισσότεροι ασκούν
δριμύτατη κριτική σε αυτήν την πολιτική, ενώ σχεδόν όλοι «τα ρίχνουν χοντρά»
στην τρόικα και την αναλγησία της, ταυτόχρονα, θεωρούν την εφαρμογή αυτής της πολιτικής ως τη
μοναδική διέξοδο, απευχόμενοι να μην καταλήξει αυτή σε «κοινωνικές εκρήξεις». Περιορίζονται
σε μια κριτική των «ιδεοληψιών» της τρόικας.
Από
την άλλη, όμως, έχουν πλήρη επίγνωση αυτής της πορείας ώστε να καταλήγουν σε
ρεαλιστικές εκτιμήσεις: «Η πολιτική
αδυναμία των Αθηνών είναι δεδομένη, όπως και εγκλωβισμός σε υποχρεώσεις
ανεκπλήρωτες. Και όσο βυθίζεται σε αυτό τον κύκλο των ανεκπλήρωτων υποχρεώσεων
τόσο η κυβέρνηση θα βυθίζεται σε φαύλο κύκλο, έχοντας από τη μια τους ξένους να
τη μαστιγώνουν και από την άλλη το λαό να την οικτίρει». (Το Βήμα, 8/7/2013, Αντώνης Καρακούσης).
Παρ’
όλα αυτά από την πλευρά της κυβέρνησης, το έχουμε ξαναγράψει, η πολιτική των
μνημονίων είναι η πολιτική για να ξεφύγει η χώρα μας από τα μνημόνια!!! Η
αντίφαση είναι τόσο προφανής που καταλήγει μονοσήμαντα σε ένα και μοναδικό
συμπέρασμα: Όλα τα μέτρα που παίρνονται ήρθαν για να μείνουν. Το αποτέλεσμα θα
είναι η μακροχρόνια οικονομική στασιμότητα της χώρας μας και η εξαθλίωση των
εργαζομένων, η καταστροφή των μικροαστικών στρωμάτων.
Αυτή
θα είναι και η Νέα Ελλάδα που ευαγγελίζεται ο πρωθυπουργός και που με τόσο
εκκωφαντικό τρόπο περιέγραψε στο πρόσφατο συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας,
ξεκαθαρίζοντας ότι «τολμάει» να εφαρμόσει τώρα όσα δεν μπορούσε μέχρι τώρα,
σαφώς υπονοώντας τα όσα δεν μπορούσε να εφαρμόσει προς όφελος της αστικής τάξης
και των εταίρων, εξ αιτίας των πολιτικών συσχετισμών που υπήρχαν και της
αντίστασης των εργαζομένων.
Μπροστά
σε αυτήν την κατάσταση ένα γεγονός είναι βέβαιο. Με δεδομένο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν
μπορεί να αποτελέσει εναλλακτική λύση για τον ελληνικό λαό, εξ αιτίας του
στρατηγικού του προσανατολισμού, τα πάντα θα εξαρτηθούν από τη στάση του
Κόμματος. Από το ΚΚΕ.
Ο
ελληνικός λαός, οι εργαζόμενοι της χώρας μας δεν έχουν άλλη επιλογή. Μόνο που
αυτή η ανταπόκριση από τον ελληνικό λαό, από τους εργαζόμενους, θα εξαρτηθεί
από την πρόταση διεξόδου που θα καταθέσει το Κόμμα μας. Και αυτή η πρόταση
περιλαμβάνει τρία σαφώς επίπεδα:
• Την οικονομική πρόταση
διεξόδου από την κρίση με κατεύθυνση το σοσιαλισμό,
• Τη σχέση του Κόμματος με την
εργατική τάξη, την αλλαγή στάσης του Κόμματος μέσα στο εργατικό κίνημα, γεγονός
που θα οδηγήσει στην ανασύνταξη του εργατικού κινήματος,
• Τις συμμαχίες.
Ό,τι προσδιορίζει,
δηλαδή, και το κομματικό μας πρόβλημα.-
