Με
μια πραξικοπηματική ενέργεια η κυβέρνηση αποφάσισε να κλείσει την ΕΡΤ, στο
πλαίσιο της «εξυγίανσης» των δημόσιων οργανισμών. Όλοι καταλάβαμε ότι πρόκειται
για τις απολύσεις στους δημόσιους οργανισμούς και γενικότερα στο δημόσιο. Για
αυτό το λόγο και η κυβέρνηση προώθησε πράξη νομοθετικού περιεχομένου (δεν είναι
και η πρώτη), που αφορά σε όλους τους δημόσιους οργανισμούς και που εκχωρεί
στον αρμόδιο υπουργό το δικαίωμα να αποφασίσει από μόνος του για το εάν πρέπει
να υπάρχει ή όχι ένας δημόσιος οργανισμός. Δηλαδή να πραγματοποιήσει τις
απολύσεις.
Στα
άρθρα μας για την απεργία των εκπαιδευτικών, πρόσφατα, αναφερθήκαμε στην
κατάσταση της κυβέρνησης και εκτιμήσαμε ότι είναι στριμωγμένη. Η τρόικα την
πιέζει να υλοποιήσει τις δεσμεύσεις που ανέλαβε, μεταξύ των οποίων και οι
απολύσεις στο δημόσιο. Στο όνομα της τεμπελιάς των εκπαιδευτικών απολύονται
10.000 με 12.000 εκπαιδευτικοί. Τώρα, στο όνομα της εξυγίανσης και της
αντιμετώπισης της διαφθοράς απολύονται περί τους 2000 εργαζόμενους μόνο στην
ΕΡΤ. Και ακολουθεί η συνέχεια.
Τα
φιλικά ΜΜΕ της κυβέρνησης συμφώνησαν με την αναγκαιότητα της εξυγίανσης, αλλά
της υπενθύμισαν ότι «δεν γίνεται έτσι». Η χώρα «δεν μπορεί να κυβερνιέται με
διατάγματα», ότι είναι «ο τέταρτος χρόνος που η Ελλάδα κυβερνιέται με πράξεις
νομοθετικού περιεχομένου» ( σε αυτό κάνουν λάθος ή λένε ψέματα), ότι εδώ δεν
πρόκειται για εξυγίανση αλλά για «ξαφνικό θάνατο».
Την
ίδια στάση κρατήσανε και οι κυβερνητικοί εταίροι της Νέας Δημοκρατίας, το ΠΑΣΟΚ
και η ΔΗΜΑΡ, οι οποίοι αποδέχτηκαν ότι οι δημόσιοι οργανισμοί πρέπει να
εξυγιανθούν, δεν αποδέχτηκαν, όμως, την πράξη νομοθετικού περιεχομένου, για
αυτό και στη Βουλή θα προσπαθήσουν να ανατρέψουν την πράξη νομοθετικού
περιεχομένου με νόμο που θα προτείνουν. Δηλαδή, επί της ουσίας, αποδέχτηκαν τις
απολύσεις, αλλά διαφώνησαν στον τρόπο!
Η
υπόδειξη των ΜΜΕ προς την κυβέρνηση ήταν σαφής. «Βρείτε άλλο τρόπο να
προχωρήσει η εξυγίανση του δημόσιου τομέα». Της απέδωσαν, μάλιστα, και ευθύνη,
γιατί υποχώρησε αυτή στις απαιτήσεις του Βερολίνου, ενώ το Βερολίνο δεν
υποχώρησε σε τίποτα! Επικαλέστηκαν ακόμη και τον Ζ. Γιούγκερ, πρώην επικεφαλής
του Eurogroup, που βρίσκεται αυτές τις μέρες στην Αθήνα, ο οποίος
ομολόγησε απερίφραστα ότι η Γερμανία κέρδισε πολλά από την οικονομική κρίση της
ελληνικής οικονομίας!
Ποιο
είναι το πρόβλημα; Το πρόβλημα είναι ο αυταρχικός τρόπος που αποφάσισε ο
Πρωθυπουργός να δράσει, αστραπιαία και αιφνιδιαστικά, η χρήση των ΜΑΤ, το
κατέβασμα των πομπών της ΕΡΤ η περιφρόνηση που έδειξε στο εθνικό σήμα της
δημόσιας τηλεόρασης; Είναι και αυτό και αναντίρρητα είναι πολύ ουσιαστικό και
σοβαρό.
Η
Ελλάδα θα είναι η μόνη χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης που δεν θα έχει δημόσια
τηλεόραση (αν κλείσει οριστικά και με ό, τι σημαίνει αυτό) και που
χρησιμοποίησε τον κρατικό κατασταλτικό μηχανισμό για να την κλείσει. Παραπέρα
αναδεικνύεται και ο αντιδραστικός και ανάλγητος τρόπος της διακυβέρνησης που
εξασκείται, γεγονός που υπαγορεύει την ανάγκη υπεράσπισης των δημοκρατικών
ελευθεριών και δικαιωμάτων των εργαζομένων.
Εδώ
χρειάζεται η πλατιά κινητοποίηση των ίδιων των εργαζομένων, κομμάτων,
συνδικάτων και όλων των φορέων, το ίδιο το Κόμμα μας να είναι πάντα σε
εγρήγορση για να υπερασπιστεί και τις δημοκρατικές ελευθερίες του λαού και τα
δημοκρατικά του δικαιώματα. Να τα έχει πάντα στην επικαιρότητα και να παλεύει
για αυτά.
Το
κύριο, όμως, πρόβλημα είναι η οικονομική και η γενικότερη πολιτική της
κυβέρνησης, που παράγει τον αντιδραστικό τρόπο διακυβέρνησης. Το ΠΑΣΟΚ και η
ΔΗΜΑΡ διαφώνησαν στον τρόπο αλλά δεν διαφώνησαν στην οικονομική πολιτική που
εφαρμόζεται. Και αυτή η πολιτική που εφαρμόζεται είναι η πολιτική της
Ευρωπαϊκής Ένωσης και της αστικής τάξης της χώρας μας.
ΠΑΣΟΚ
και ΔΗΜΑΡ ψάχνουν για ένα πιο φανταχτερό περιτύλιγμα να πλασάρουν την ίδια αντιλαϊκή
πολιτική, παρά το γεγονός ότι αρχίζουν να ακούγονται και φωνές, τόσο από το
ΠΑΣΟΚ όσο και τη ΔΗΜΑΡ, που υποδεικνύουν στην κυβέρνηση να προχωρήσει σε νέα
διαπραγμάτευση με την Ευρωπαϊκή Ένωση και την τρόικα. Αλλά αυτό που γνωρίζουμε
ήδη είναι ότι θα έρθουν και άλλα, πρόσθετα, αντιλαϊκά μέτρα και ότι ο
Πρωθυπουργός στην ομιλία του στο ΣΕΒ τόνισε ιδιαίτερα την ανάγκη να μην υπάρξει
καμία χαλάρωση της πολιτικής που εφαρμόζει για να κερδίσει η χώρα μας το
στοίχημα με το ευρώ.
Το
ίδιο ζήτημα, επί της ουσίας, αφορά και στο ΣΥΡΙΖΑ. Η εμμονή του ΣΥΡΙΖΑ στην
παραμονή στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στο ευρώ αποκλείει κάθε έννοια φιλολαϊκής
πολιτικής, την ώρα που και η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μπορεί να αντιμετωπίσει
και να ξεπεράσει την οικονομική κρίση. Άλλωστε, η πρόσφατη έκθεση του ΔΝΤ, που
προκάλεσε τη δημόσια διένεξη μεταξύ ΔΝΤ και Ευρωπαϊκής Ένωσης, αν επιβεβαιώνει
κάτι είναι ότι το μείγμα της οικονομικής πολιτικής που επιλέχτηκε ευνοούσε
φανερά τις τράπεζες και τις χώρες εκείνες που ήθελαν να ξεφορτωθούν τα ελληνικά
ομόλογα. Οι ίδιες τράπεζες και οι ίδιες χώρες, τώρα, λεηλατούν τη χώρα μας.
Ο
ερχομός του ΣΥΡΙΖΑ, λοιπόν, στη διακυβέρνηση της χώρας δεν εξασφαλίζει και την
ουσιαστική αλλαγή της οικονομικής πολιτικής, πολύ περισσότερο που σταθερά
υπαναχωρεί από όποιο ριζοσπαστικό μέτρο είχε εξαγγείλει και η ενσωμάτωσή του
στο αστικό πολιτικό σύστημα γίνεται περισσότερο φανερή από κάθε άλλη φορά.
Ποιο
ήταν εκείνο το στοιχείο που προκάλεσε τις φιλικές συστάσεις των ΜΜΕ προς την
κυβέρνηση, που στέκονται στο πλευρό της, και τους ίδιους τους τριγμούς μεταξύ
των εταίρων που τη στηρίζουν, ώστε να γίνεται λόγος ακόμη και για εκλογές;
Κατά
τη γνώμη μας ήταν το κόστος που θα πληρώσουν οι εταίροι από την εφαρμογή αυτής
της πολιτικής. Και ο τρόπος που ο Πρωθυπουργός πήγε να εφαρμόσει αυτήν την
πολιτική έφερε αυτό το γεγονός στην επιφάνεια ακόμη πιο καθαρά. ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ
βρίσκονται σε πολύ δύσκολη θέση. Για αυτό το λόγο προτείνουν επανεξέταση του
προγράμματος της κυβέρνησης, πρόταση που διατύπωσαν, ήδη, προς τον Πρωθυπουργό.
Διαπιστώνουν
ότι το μέλλον τους στο πολιτικό σύστημα δεν είναι εξασφαλισμένο, γιατί η
δυσαρέσκεια και η αγανάχτηση των εργαζομένων σταθερά εντείνονται. Κινδυνεύουν,
ως οι πιο αδύνατοι της συγκυβέρνησης, να πληρώσουν ακριβά «τη νύφη». Και αυτό
γιατί…
Γιατί
έχει ανέβει η ταξική και πολιτική συνείδηση των εργαζομένων. Και εάν
αναδείχτηκε κάτι από τη μαζική τους παρουσία (και αυθόρμητη και οργανωμένη), την
εκδήλωση της αλληλεγγύης τους προς τους εργαζόμενους της ΕΡΤ είναι αυτό ακριβώς
το γεγονός, που δεν πρέπει να υποτιμηθεί, που το κάνει πιο σημαντικό το ότι η
ΕΡΤ είχε απαξιωθεί τόσο πολύ από τη στάση και τη μεταχείριση που υπέστη από τις
κυρίαρχες πολιτικές και κυβερνητικές δυνάμεις της χώρα μας, που φάνταζε το «αποπαίδι»
και το τηλεοπτικό «διαφθορείο» του τηλεοπτικού συστήματος.
Άλλωστε
αυτά δεν ήταν και τα επιχειρήματα που χρησιμοποίησε και η κυβέρνηση για να
προχωρήσει στο κλείσιμό της;
Οι
εργαζόμενοι, όμως, που συνέρευσαν στις εγκαταστάσεις της ΕΡΤ σε κάθε σημείο της
χώρας, όπου αυτές υπάρχουν, παραμέρισαν αυτά τα επιχειρήματα της κυβέρνησης και
επικέντρωσαν στο βασικό. Στην κυβερνητική πολιτική που φέρνει απολύσεις και
εξαθλίωση και εκδήλωσαν με την παρουσία τους τα αισθήματα της αλληλεγγύης τους ως
εργαζόμενοι σε εργαζόμενους που χάνουν από τη μια στιγμή στην άλλη τη δουλειά
τους.
Ως
«Νέα Σπορά», στην αρθρογραφία μας, έχουμε επισημάνει ότι οι εργαζόμενοι έχουν
κάνει βήματα στην ωρίμανση της ταξικής και πολιτικής τους συνείδησης. Το
εκφράσαμε και στην περίπτωση των εκπαιδευτικών. Εκτιμάμε ότι αυτό το στοιχείο
εκδηλώθηκε πιο έντονα στην περίπτωση του κλεισίματος της ΕΡΤ και για έναν άλλο
λόγο.
Οι
εργαζόμενοι έχουν αρχίσει να αποστρέφονται τη θεοποίηση και τη μυθοποίηση κάθε
είδους και παντιέρας «ιδιωτικού», που τους οδηγεί σε μια εικονική
πραγματικότητα, που τους φέρνει, όμως, την ανεργία και την εξαθλίωση ως απτή πραγματικότητα,
που οδηγεί στην περιφρόνηση, στην απαξίωση και στην απέχθεια κάθε δημόσιας εθνικής
υπόστασης και δραστηριότητας.
Τους
σόκαρε η αστραπιαία κίνηση με τη χρήση των ΜΑΤ για το κλείσιμο των εγκαταστάσεων
της ΕΡΤ, τους ενόχλησε όμως και το πέταμα στον κάλαθο των αχρήστων του σήματος
της ΕΡΤ. Και αυτό έχει τη σημασία του.
Για
αυτό το λόγο ο ίδιος ο Πρωθυπουργός, σε ομιλία του στο ΕΒΕΑ, αναγκάστηκε να
επανέλθει και να τονίσει με έμφαση ότι θα υπάρξει - και πολύ γρήγορα - «πραγματική
δημόσια τηλεόραση», επαναλαμβάνοντας, όμως, τις κατηγορίες που χρησιμοποίησε
για να την κλείσει και κατηγορώντας όσους αντιδρούν για «υπεράσπιση
συντεχνιακών προνομίων! Το ίδιο τροπάριο με του εκπαιδευτικούς.
Το
ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί, τώρα, είναι εάν οι εξελίξεις που αφορούν στην
ΕΡΤ δρομολογούν περαιτέρω εξελίξεις, έως και εκλογές. Ήδη στη Βουλή γίνεται
λόγος για τη μη ύπαρξη, πια, της Δεδηλωμένης.
Οι
πολιτικοί παρατηρητές πολλά εξαρτούν από την προσεχή συνάντηση του Πρωθυπουργού
με τους αρχηγούς των άλλων δύο κομμάτων, Φ. Κουβέλη και Ευ. Βενιζέλο, που
στηρίζουν την κυβέρνηση, και μπορεί να έχουν και δίκιο. Στο ΣΥΡΙΖΑ εκτιμούν ότι
μπορεί οι εξελίξεις στην ΕΡΤ να οδηγήσουν και σε εκλογές. Ταυτόχρονα ο
πρωθυπουργός παρουσιάζεται αποφασισμένος να προχωρήσει στην υλοποίηση της
πολιτικής που εφαρμόζει και ότι είναι έτοιμος και για το ενδεχόμενο των
εκλογών.
Από
την πλευρά μας είχαμε αναφερθεί, με την ευκαιρία του λεγόμενου αντιρατσιστικού
νομοσχεδίου, ότι προετοιμάζονται κινήσεις ανασυγκρότησης του πολιτικού
συστήματος. Δεν αποκλείεται να βρεθούμε μπροστά σε ένα νέο πολιτικό σκηνικό με
«νέους παίχτες», που θα βοηθάει και στο καταστάλαγμα νέων κομματικών
σχηματισμών, συμμαχιών, μπλοκ δυνάμεων εξουσίας.
Πάνω
απ’ όλα, όμως, είναι το πώς θα αντιμετωπίσει τις κινήσεις αυτές το Κόμμα μας,
ακόμα και εάν καταλήξουν σε εκλογές. Η θέση μας είναι σαφής και δεν έχει
αλλάξει. Η εμπειρία των προηγούμενων δίδυμων εκλογών και τα αποτελέσματά τους
την έχουν ενισχύσει. Οι εξελίξεις μετά το 19ο Συνέδριο, πιστεύουμε
ότι μας έχουν δικαιώσει. Οι πρόσφατες προσπάθειες για κινητοποιήσεις των
εκπαιδευτικών θεωρούμε ότι πρέπει να προβληματίσουν σοβαρά την ηγεσία του
Κόμματος. Και οι εκδηλώσεις αλληλεγγύης των εργαζομένων προς τους εργαζόμενους
της ΕΡΤ. Η πείρα είναι πολύτιμη και εμείς θα επανέλθουμε σε αυτήν.-
